ಬದುಕು

ಬದುಕು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ತಿರುವುಗಳ ಸರಮಾಲೆ.

ಕೆಲವು ತಿರುವುಗಳು ನಮ್ಮ ಇಚ್ಚೆಗೆ, ಹಂಬಲಕ್ಕೆ ಹೊಂದುವ ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಅವುಗಳಿಗೆ ವಿರುಧ್ಧವಾದವು.
ನಮಗೆ ಸರಿ ಹೊಂದುವ ತಿರುವುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ನಾವು, ನಮಗೆ ಸರಿ ಹೊಂದದ ತಿರುವುಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಭಟಿಸುತ್ತೇವೆ.
ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ ತಿರುವುಗಳು ಬಂದಾಗ ಅವು ಘಟಿಸಲೇ ಬೇಕಾದ ತಿರುವುಗಳೇ ಎಂಬಷ್ಟು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ನಾವು, ನಮಗೆ ಬೇಡದ ತಿರುವುಗಳು ಬಂದಾಗ ನನ್ನಂಥವನಿಗೆ/ನನ್ನಂಥವಳಿಗೆ ಹೀಗಾಗಬೇಕೆ ಎಂದು ದೂಷಿಸುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ?
ನಾವು ಇಚ್ಚಿಸುವ ಮತ್ತು ಇಚ್ಚಿಸದ ತಿರುವುಗಳೂ ಎರಡೂ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿದ್ದಾಗ ನಾವೇಕೆ ಎರಡನ್ನು ಒಂದೇ ತರಹ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ?

ಬದುಕು ನಿರ್ಭಾವುಕ, ನಿರ್ಲಜ್ಜ ಮತ್ತು ನಿರಾಕಾರ. ಅದಕ್ಕೆ ಶಪಿಸಿದರೆ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಹೊಗಳಿದರೆ ಉಬ್ಬುವುದಿಲ್ಲ.

ಬದುಕು ಇರುವುದೇ ಹೀಗೆ..ಇದನ್ನು ತಡೆಯದೆ, ಒಪ್ಪದೇ, ಸಹಿಸದೆ, ಪ್ರತಿಭಟಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತ, ಬದುಕು ಇರುವುದೇ ಹೀಗೆ ಎಂದುಕೊಂಡು ಬದುಕುವುದೇ ಚೆಂದ.ಎಂದಿಗೆ ನಮ್ಮ ಮತ್ತು ಬದುಕಿನ ನಡುವೆ ಘರ್ಷಣೆ ನಿಲ್ಲುವುದೋ ಅಂದಿನಿಂದ ಬದುಕು ಎಂದಿಗೂ ಸಹನೀಯವೇನೋ..ಬಲ್ಲವರಾರು??